Zgnilec amerykański (złośliwy) jest bardzo groźną, zwalczaną z urzędu, chorobą bakteryjna czerwiu. Choroba często prowadzi do ginięcia rodzin pszczelich

Loque americana

Czerw zaatakowany zgnilcem amerykańskim; źródło wikipedia.org

Zgnilec wywoływany jest przez laseczkę larwy Paenibacillus larvae, która charakteryzuje się niezwykłą odpornością na czynniki środowiska, a także

środki chemiczne. Na zgnilec zapadają najczęściej silne, skłonne do rabunków rodziny. Warto podkreślić, że na chorobę jednakowo wrażliwe są wszystkie rasy pszczół. Zgnilec złośliwy szerzy się przez zarażone plastry, ule, pierzgę, używany sprzęt, przenoszony jest także przez pszczoły rabujące. Chorobę diagnozuje się na podstawie badań klinicznych i laboratoryjnych zamarłego czerwiu.

Choroba pojawia się najczęściej w drugiej połowie lata. Jej początek charakteryzuje się zamarciem pojedynczych larw, których ilość z czasem wzrasta. W czasie rozwoju zgnilca na plastrach zaobserwować można puste komórki, komórki z jajami oraz zamarłymi larwami, które przybierają barwę ciemnobrązową, posiadają rozpadłą konsystencję oraz zapach kleju stolarskiego. Wyschnięte z czasem larwy wysychają i silnie przylegają do dna komórek. Wraz z rozwojem choroby zmniejsza się aktywność pszczół, ubywa liczba osobników, a z końcem sezonu dochodzi do ginięcia rodziny.

Najskuteczniejsza metoda zwalczania zgnilca polega na likwidacji rodzin pszczelich poprzez zasiarkowanie i spalenie plastrów z czerwiem, ramek, zatworów i pszczół, a także dezynfekcji sprzętu i uli.

 

 

Opracowano na podstawie: Hodowla pszczół, red. prof. Jerzy Wilde, prof. Jarosław Prabucki, Poznań 2008.